‘Ik wil graag onder de mensen zijn’

In de recreatiezaal van het azc hangt een gezellige sfeer. Zo’n vijftig bezoekers en asielzoekers, jong en oud, staan te praten of zitten aan een van de tafeltjes met een vaasje verse narcissen. Faiyz vertelt dat hij in juli 2015 naar Nederland vluchtte. In azc Azelo wacht hij op een huis en op hereniging met zijn vrouw en twee dochtertjes. ‘Sinds september ga ik elke week naar de koffieochtend, omdat ik graag onder de mensen ben. Ik kan helpen met de catering en mijn Nederlands een beetje oefenen. Zo heb ik al veel mensen ontmoet en met sommigen ben ik bevriend geraakt. Ze nodigen me thuis uit voor de koffie en thee of we koken voor elkaar. Ik heb al een paar keer Syrische kip met rijst gemaakt. De mensen zijn hier aardig voor asielzoekers en ik vind het fijn om wat te doen te hebben. Ik spreek geen Engels en een heel klein beetje Nederlands, dus communiceren gaat vooral met gebaren. Mensen moeten dus wel wat geduld hebben.’

Faiyz wijst naar Edu van Dijk die net binnenloopt, een van zijn Nederlandse vrienden. Er worden handen geschud en Edu vertelt graag wat over hun vriendschap: ‘Faiyz is een rustige jongen, maar heel sociaal. Sommigen zeggen: Faiyz praat met zijn ogen. Ik heb hem ontmoet toen ik als lezer van de krant werd uitgenodigd voor een Syrische maaltijd op het azc. Het klikte meteen. Het is goed dat hij er af en toe even tussenuit kan. Dat iemand zegt: gezellig dat je er bent. We hebben veel plezier, dat is toch het belangrijkste? Het is ook goed dat asielzoekers wat te doen hebben. Daarom knap ik samen met asielzoekers computers op; een van mijn hobby’s. Ik doe ook aan theater en voor een voorstelling over vluchten heb ik Fayez gevraagd om de regisseur zijn vluchtverhaal te vertellen. Faiyz vond het heel erg om zijn vrouw en kinderen achter te laten. Volgens mij gaat het nu wel beter met hem. Vorig jaar liep hij nog te ijsberen, maar de contacten met Nederlanders doen hem goed.’