Van Groningen naar Yerevan

Dat het gezin Adamyan niet in Nederland kon blijven, was in 2014 al bekend. De asielaanvraag die de familie indiende, werd afgewezen door de IND. Daarop vroegen zij een aantal keren uitstel van vertrek aan op grond van medische redenen (artikel 64 van de Vreemdelingenwet 2000). Vardan, de meerderjarige zoon, had namelijk een heftige vorm van epilepsie. Maar het Advies van het Bureau Medische Advisering van de IND wees uit dat deze aandoening ook in Armenië behandeld kon worden. Daarom werd geen uitstel verleend.

Bed-bad-brood

De familie werd overgeplaatst naar een Vrijheidsbeperkende Locatie (VBL). Daar werd geprobeerd om hun vermoedelijke nationaliteit en identiteit te bevestigen, zodat er reisdocumenten konden worden geregeld. Maar door gebrek aan medewerking liep dit op niets uit, dus werden de voorzieningen in de VBL beëindigd. In maart 2016 meldde het gezin zich bij Stichting INLIA, waarna het in de bed-bad-brood-voorziening in Groningen terechtkwam. Later gingen Henrik, Yeva en hun meerderjarige zoon Vardan over naar de pilot Landelijke Vreemdelingen Voorziening (LVV).

In april 2018 kwam het dossier bij de DT&V in Groningen. De regievoerder had al snel een duidelijk beeld van de zaak. Er waren twee hordes te nemen: het bevestigd krijgen van de nationaliteit en identiteit van de familie Adamyan, en hen ervan te overtuigen dat het beter was om naar hun land van herkomst terug te keren. Daarbij hielp het enorm dat alle betrokken partijen, waaronder INLIA, AVIM en VluchtelingenWerk, goed samenwerkten en hetzelfde geluid lieten horen.

Identificatiemissie

Naarmate de regievoerder meer gesprekken voerde met de ouders  – Vardan was slechts één keer bij de gesprekken aanwezig, omdat de stress een trigger kon zijn voor zijn epilepsie – werd steeds duidelijker dat de wil om terug te keren wel degelijk aanwezig was. De ouders waren vooral bezorgd om het lot van hun enige zoon, omdat ze niet zeker waren dat hij de nodige behandelingen kon krijgen voor zijn aandoening. Hij was ook de reden dat het gezin bij de asielaanvraag een andere naam had opgegeven. Op deze manier hoopten ze uitzetting te voorkomen.

In juni 2019 kon een delegatie van het Armeense Ministerie van Buitenlandse Zaken tijdens een identificatiemissie alsnog zowel de nationaliteit als de identiteit van de familie Adamyan bevestigen. Hiervoor werd in Nederland een interview met de betrokkenen afgenomen, en in Armenië werd een onderzoek gedaan op basis van foto’s en vingerafdrukken.

Na vele gesprekken begon de familie in te zien dat in Nederland blijven geen optie was, en dat een leven in Armenië opbouwen vele malen beter was dan een illegaal bestaan in Nederland. Vardan had zelfs al concrete toekomstplannen gemaakt om een opleiding beeldbewerking te volgen. Om dat doel te realiseren, kreeg het gezin een extra financiële vergoeding mee bij vertrek. Uiteindelijk keerden Henrik, Yeva en Vardan Adamyan op 13 februari 2020 met ondersteuning van de IOM terug naar het land van herkomst.

Om de privacy van de betrokken personen te beschermen, zijn de namen in dit artikel gefingeerd.

Zie ook het eerdere artikel dat in VreemdelingenVIsie verscheen over de LVV-pilot in Groningen.