‘Ieder jong mens mag rekenen op onvoorwaardelijke steun van volwassenen’

In de tijdelijke opvang voor alleenstaande minderen vreemdelingen (amv) wonen negentig jongens van 14 tot 18 jaar die zonder familie naar Nederland vluchtten. ‘Deze jongens hebben een heel avontuur achter de rug, om het maar even netjes te zeggen’, aldus Ad. ‘Als ik als vrijwilliger ook maar een beetje kan helpen om hun leven op orde te krijgen, dan doe ik dat.’ De 67-jarige Ad werkte bijna zijn hele leven bij de scouting en is er nog steeds penningmeester. ‘Ons clubhuis staat hier 150 meter verderop. Ik was al vaak in de buurt te vinden en zo kwam ik in contact met medewerkers van het COA.’

Liefde voor de fiets

De fietsen van de bewoners komen van verschillende plekken vandaan; zoals de gemeentestort en andere fietsenwerkplaatsen. De taken zijn goed verdeeld tussen Ad en Jur. Ad is naar eigen zeggen ‘de rommelman’. ‘Ik zorg er bijvoorbeeld voor dat de voorraden op orde zijn en dat alles is opgeruimd. Jur is de technische man.’ Jur (71) gaf 30 jaar les waarvan een groot deel in techniek op het ROC: ‘Ik ben al heel mijn leven verbonden met fietsen. Mijn vader was fietsenmaker en in mijn jeugd is de liefde voor de racefiets ontstaan. En nog steeds haal ik hier mijn ontspanning uit. Vanavond ga ik nog een stukje fietsen, 80 kilometer.’

De magie

Toen iemand Jur vroeg of hij interesse had in vrijwilligerswerk, was hij daar snel over uit. ‘Ik geef graag les, liefst aan de jeugd. Want ieder jong mens mag rekenen op onvoorwaardelijke steun van volwassenen. Daarnaast is het belangrijk voor mijn mentale gezondheid. Ik wil dat mensen mij later herinneren als iemand die anderen altijd te hulp schoot.’

Ad: ‘7 maanden geleden ging ik met pensioen. Dan schijn je in een zwart gat te vallen, dus het leek me wel verstandig om mezelf uit te dagen. Dit werk geeft mij voldoening en energie. Laatst werd ik uitgenodigd door de jongens hier, om mee te eten. Dat is toch harstikke leuk.’ Jur voegt lachend toe: ‘Want de magic happens buiten de comfort zone!’

Niet durven dromen

Eén van de jonge talenten in de fietsenwerkplaats is Younes. De 16-jarige Syriër woont nu 9 maanden in Baarn en repareert sinds een paar weken samen met Ad en Jur fietsen. Hij gaat elke week met 1 of 2 fietsen aan de slag en krijgt hiervoor een kleine vergoeding. ‘Als kind zag ik al hoe mijn vader aan het klussen was. Dat bekeek ik goed en zo leerde ik het zelf. Ik vind dit werk leuk om te doen en gebruik mijn eigen fiets ook veel. Gisteren ben ik naar Amersfoort gefietst, dat is een half uurtje.’ Volgens zijn woonbegeleider Sjoerd zit Younes ‘vol energie die hij kwijt moet’: ‘Voor deze jongens is dit soort werk een goede uitkomst.’

Wat Younes verder doet in zijn vrije tijd? ‘Naar de sportschool in Baarn, Nederlandse les volgen en voetballen.’ Als we vragen naar zijn ideale baan in de toekomst, vindt Younes het moeilijk om antwoord te geven. Sjoerd licht toe: ‘Veel jongens kijken niet verder vooruit dan de beslissing over hun verblijfsvergunning. Ze willen graag werken of stage lopen, maar ze hebben nog geen BSN- of bankrekeningnummer. Dat weerhoudt ze ervan om daar überhaupt over na te denken, laat staan dromen.’

Naam van Younes is vanwege privacyredenen gefingeerd.