“Paul en Carla zijn als een vader en moeder voor mij”

Bij de voordeur van Paul en Carla hangt een bordje met ‘Welkom’. Binnen klinkt er muziek. Abduaziz (42), kortweg Aziz, en zijn vriend Maher staan te kletsen in de woonkamer en ook de jongste zoon van Paul en Carla is er. “Ze gaan zo eerst bidden,” zegt Paul (72) terwijl hij de radio alvast uitdraait. “Dat doet Aziz altijd rond 13.00 uur als hij op dinsdag bij ons is.” Carla (73) komt met een plastic zak boodschappen uit de keuken. “Kijk”, zegt ze wijzend op allerlei groentes, “heeft Aziz meegenomen, voor de Mandy kip die ze straks voor ons gaan maken.”

Alles over Nederland leren

Tien minuten later zit iedereen aan de eetkamertafel. “Aziz, Maher, nog een cola?”, vraagt Carla. “Het is gratis”, grapt Paul. Ze vertellen over het Buddy Project Hardenberg.
Aziz: “Ik heb Carla en Paul uitgekozen als mijn buddy’s omdat ze ouder zijn dan ik. Ze hebben veel levenservaring en kunnen mij alles over Nederland leren. Hoe mensen hier met elkaar omgaan, wat ze koken.”
Carla: “Vrienden van ons deden al mee aan het buddyproject en waren enthousiast. Het lijkt ons leuk om wat over andere culturen te leren en vluchtelingen een beetje vreugde in hun leven te geven.”

Wandelen, zwemmen en fietsen

Aziz: “Een COA-medewerker wees mij op het buddyproject. Natuurlijk wilde ik graag meedoen. Het is goed om actief bezig te zijn en mensen te leren kennen. Ik volg taallessen en doe vrijwilligerswerk in een bejaardentehuis in Hardenberg. In het azc help ik met schoonmaken, schilderen, snoeien. Vijf weken geleden heb ik Carla en Paul ontmoet.”
Paul: “Elke dinsdag spreken we af. We hebben een keer gewandeld, gezwommen, en gefietst. Fietsen heeft hij in het azc geleerd. Het gaat nog wat onzeker, maar hij kan het wel.”
Aziz: “We zijn ook met z’n drieën naar een culturele avond van het buddyproject geweest in de kerk. Iedereen moest iets meenemen uit zijn land. Carla en Paul hadden een verjaardagskalender gemaakt voor op de wc. Typisch Hollands.”

Druk bezig met gezinshereniging

Abduaziz studeerde in Jemen af in de landbouw, moest anderhalf jaar in militaire dienst en werkte bijna tien jaar voor het ministerie van Water. Hij vluchtte voor de oorlog en woonde en werkte een paar jaar in Maleisië en Zuid-Korea. September vorig jaar kwam hij aan in Nederland. Hij heeft een verblijfsvergunning en tekende een paar weken geleden het huurcontract voor een eigen woning in Dedemsvaart. Op dit moment is hij druk bezig met gezinshereniging en het regelen van de papieren kost veel tijd. Zijn vrouw en vijf kinderen heeft hij ondertussen acht jaar niet gezien. Amal, zijn jongste dochter, is negen.

Blij als ik ze weer zie

Carla: “Wat mij het meest raakt, is dat Aziz zijn gezin zo lang niet heeft gezien. Hij mist ze verschrikkelijk en praat de hele tijd over ze. Mijn man en ik zijn net vier maanden in Spanje geweest. Ik was blij dat ik weer thuis kwam en mijn kinderen weer kon zien.”
Paul wijst op het grote portret van drie jongens in de woonkamer: “Wij hebben drie zoons, nu 42, 46 en 48 jaar.”
Aziz: “Paul en Carla zijn voor mij als een vader en moeder, mijn eigen ouders zijn al overleden. Ik ben elke week blij dat ik ze weer zie.”
Carla: “Hij liet net zijn nieuwe schoenen zien, zoals mijn eigen zoons dat ook zouden doen.”

Tickets naar Jemen

Paul: “We hebben in korte tijd een band opgebouwd, doordat we alle drie open zijn en wel van een geintje houden. Carla en ik zijn in 1980 naar Hardenberg verhuisd, maar zijn nog steeds extraverte Amsterdammers.”
Carla lachend: “Als de oorlog voorbij is, koopt Aziz tickets voor ons naar Jemen, heeft hij beloofd. We hebben foto’s gezien, het is daar heel mooi.”
Aziz: “Het buddyproject duurt vier maanden, maar wij blijven elkaar vast zien. Dan ga ik elke dag naar het taalcentrum in Hardenberg en daarna even buurten bij mijn ‘vader en moeder’.
Carla, met een knipoog: “Dan kan hij elke keer een Jemenitisch gerecht voor ons maken. Maar Aziz zegt dat hij niet zo goed kan koken, daarom heeft hij zijn vriend Maher meegenomen. Die draait zijn hand niet om voor een pittige Mandy kip met rijst.”