‘Ik gebruik mijn persoonlijke verhaal om anderen te inspireren’

“Zelf heb ik jarenlang met een depressie gekampt. In mijn jeugd heb ik van alles meegemaakt. Tijdens het afronden van mijn master kon ik niet meer helder denken en gingen mijn cijfers drastisch omlaag. Ik zocht hulp bij een psychiater, maar die wilde niets doen. Als je in Kenia mentaal ziek bent, denken ze dat je gek bent. Het is een taboe. Ik kreeg alleen medicijnen waardoor ik me nog slechter ging voelen. Hoeveel andere mensen moesten dit meemaken? Ik besloot het taboe te doorbreken.”

Open over mijn situatie

“Overal vertelde ik mijn verhaal, op universiteiten, in kerken, in de media. Ik ben verschillende keren geïnterviewd op tv en vertelde wat ik meemaakte. Ik startte met de organisatie Depression and Stress Society en richtte samen met vrijwilligers kleine lotgenotengroepen op. Altijd sprak ik openlijk over mijn situatie: ik vecht tegen mijn depressie en worstel er elke dag mee. Daardoor realiseerden mensen zich dat ze niet de enigen waren met dat probleem. Ik hielp hen met mijn verhaal, maar tegelijkertijd hielpen lotgenoten mij.”

Hoogzwanger gevlucht

“Helaas was ik genoodzaakt om uit Kenia te vluchten. Ik zat in een relatie met huiselijk geweld. We waren verloofd en ik raakte zwanger. Hij sloeg me en dreigde dat hij mijn kind bij me weg zou halen. Ik was een publiek figuur, maar kon in het openbaar niet over dit probleem praten. Mensen zagen mij als een sterk persoon en zo makkelijk stap je niet uit een gewelddadige relatie. In april 2017, ik was hoogzwanger, was de maat vol. Ik pakte mijn paspoort, een beetje geld, mijn telefoon en dook onder bij vrienden. Omdat ik en mijn kind niet meer veilig waren in Kenia vluchtte ik twee weken later naar Nederland.”

Mijn eerste boek

“Toen ik in azc Echt aankwam, was ik helemaal kapot. Ik was zwanger, sprak de taal niet, voelde me verward. Na een tijdje begon ik te schrijven, om er weer bovenop te komen. Mijn eerste boek schreef ik toen ik net moeder was. Het boek gaat over hoe je ondanks alle problemen het beste uit je leven kunt halen. Ik geef in het boek tips die ik zelf heb gebruikt. Ook geef ik weer lezingen in universiteiten, organisaties en kerken. Ik gebruik net als in Kenia mijn persoonlijke verhaal om anderen te inspireren. Nu gaat het niet alleen over depressie, maar ook over huiselijk geweld, het leven als vluchteling en alleenstaande moeder.”

Kijken naar wat mogelijk is

“Mijn leven als alleenstaande moeder in een azc is wat beperkt. Mijn zoontje mag hier pas naar de crèche als hij drie is, dus die neem ik overal mee naartoe. Ik heb veel plannen voor de toekomst. Mijn boeken vertalen in het Nederlands, in elke stad een lezing houden, meewerken in programma’s voor vluchtelingen. Ik kan vluchtelingen motiveren om actief te werken aan hun toekomst, vanaf de eerste dag dat ze in het azc zijn. In azc Echt grijp ik elk contact met medebewoners aan om daar over te praten. Ik merk dat mensen snel zeggen: ik kan toch geen betaalde baan krijgen. Dan probeer ik ze duidelijk te maken dat ze moeten kijken naar wat er wel mogelijk is. De taal leren, mensen leren kennen, vrijwilligerswerk doen.”

Op het juiste pad

“Ik werk nu aan een nieuw boek. ’s Avonds op mijn kamer, zodra mijn zoontje slaapt. Ik ontwikkel mij zelfstandig, maar waardeer ook wat het COA voor mij doet. In het azc heb ik een veilige plek waar ik met mijn kind kan wonen. Woonbegeleider Maarten moedigt mij vaak aan. Hij reageert enthousiast op mijn boeken en als ik over mijn toekomstplannen vertel, zegt hij: jij kunt dat! Soms heb ik die aanmoediging nodig. Daarom ben ik ook zo blij met de African Women in Europe award ‘Motivational Speaker of the Year’. Mijn verhaal vertellen is een manier om anderen te inspireren. De award is voor mij een bevestiging dat ik op het juiste pad zit.”