Foto Kick Smeets
Op het Bosk-festival in Leeuwarden werken zo’n tien tot twintig bewoners van azc’s. Een van hen is de Nigeriaanse Solomon. Samen met honderden andere vrijwilligers brengt hij duizend bomen steeds naar een andere plek. Dat doet hij met een glimlach op zijn gezicht, maar tegelijkertijd maakt hij zich zorgen over zijn gezin.
Solomon gaf in april bij COA-programmabegeleider Andrew aan dat hij graag buiten het opvangcentrum wilde werken. Hij reed in de noodopvang in Leeuwarden al rond op een machine om de hal schoon te maken, maar wilde meer doen. Solomon: ‘Andrew attendeerde mij toen op het Bosk-festival, waar ik als vrijwilliger aan de slag kon. Vanaf dat moment ging ik daar drie keer per week helpen. Ik hou van werken. Het maakt mij niet uit dat ik er niets mee verdien. Ik doe het om anderen te helpen en ik heb er plezier in.’
Duizend bomen
Tijdens Bosk kleurt honderd dagen lang steeds opnieuw een ander deel van de binnenstad van Leeuwarden groen. Er ‘lopen’ meer dan duizend grote en kleine bomen door de stad. Het wandelende bos komt in beweging met menskracht. Solomon: ‘Samen met de andere vrijwilligers breng ik de bomen met een kar steeds naar een andere plek waar ze festivalactiviteiten organiseren. Door de bomen ziet zo’n plek er meteen mooi uit. Ik ben verhuisd naar azc Sint Annaparochie, maar ga nog steeds elke dinsdag en donderdag naar Bosk in Leeuwarden.’
Meedoen
Aan Bosk doen honderden vrijwilligers mee, waaronder zo’n tien tot twintig bewoners van verschillende azc’s. Zij leveren een serieuze bijdrage aan dit project. Het is voor hen bovendien een goede manier om mee te doen in de maatschappij. Solomon: ‘Het is leuk om Nederlandse mensen te ontmoeten. Gelukkig praten veel mensen Engels, want verder dan ‘hallo’ kom ik helaas nog niet. De meeste vrijwilligers weten ondertussen hoe ik heet en waar ik vandaan kom. Ik weet ook wie zij zijn, maar vind het nog lastig om al die Nederlandse namen te onthouden.’
Opvallend
Volgens woonbegeleider Andrew is Solomon met zijn enorme lengte een opvallende verschijning. Hij heeft altijd een glimlach op zijn gezicht en verscheen al een paar keer in items over Bosk in de media. Als er ergens foto’s gemaakt worden, wil hij die zelf graag hebben om aan zijn familie te laten zien. Solomon: ‘De foto’s van mij op het Bosk-festival app ik naar mijn gezin in Nigeria. Via WhatsApp vertel ik ze alles wat ik doe in Nederland.’
Zorgen
Zijn vrouw en zes van zijn kinderen zijn nog in Nigeria. Een oudere zoon is bij hem in Nederland. Eigenlijk maakt hij zich altijd zorgen om hen, zelfs tijdens zijn werk op Bosk. Solomon: ‘Ik pieker veel en slaap slecht, omdat mijn gezin in Nigeria door de oorlog niet veilig is en door de armoede bijna niets te eten heeft. Ik ben vorig jaar gevlucht om een veilige plek voor ze te zoeken. In oktober vorig jaar kwam ik in Nederland aan. In het voorjaar kreeg ik mijn verblijfsvergunning en heb ik gezinshereniging aangevraagd.’
Eigen huis
Het Bosk-festival duurt nog tot 14 augustus en Solomon is van plan om tot het eind mee te helpen. Als hij iets te doen heeft, zit hij beter in zijn vel. Dat is ook de reden dat hij de rest van de week vrijwilligerswerk doet in azc Sint Annaparochie. ‘Ik help in het azc met schoonmaken, grasmaaien, van alles. Ik blijf vrijwilligerswerk doen totdat ik met mijn inburgering kan beginnen. Ik hoop dat ik hier weer vrachtenwagenchauffeur kan worden, net als in Nigeria. Ik wacht nu op een eigen huis in Harlingen en bid elke dag dat mijn gezin snel naar Nederland kom.’
