‘Nee! Ik heb een droom!’

“Kijk, deze heb ik vorig jaar bij de muziekcompetitie in het azc gewonnen.” Clark pakt een grote beker van het eettafeltje en houdt die triomfantelijk omhoog. Lachend: “Ik werd tweede met het liedje Greatest Love Of All van Whitney Houston. Dit is de eerste trofee in mijn leven!” Clark zit in haar kamer in azc Hoogeveen, tussen twee stapelbedden, waar ze samen met haar kinderen Jordan (4), Divine (7) en Princess (8) sinds maart 2015 woont.

Zangstem kwijt

De Nigeriaanse houdt van zingen, maar toen ze in januari 2015 naar Europa vluchtte, was ze haar zangstem kwijt door alles wat zij had meegemaakt. Clark: “Ik ben gevlucht vanwege eerwraak. Het was voor mij niet veilig om in Nigeria te blijven. Voordat ik bedreigd werd, leidde ik een normaal Afrikaans leven. Ik kom uit een arm gezin, maar had een moeder die er altijd voor me was. Ik ging in Nigeria naar school en werkte de maanden voordat ik vluchtte als verpleegster in een ziekenhuis.”

Alleenstaande moeder

In Nederland deed ze een tijdje vrijwilligerswerk in een bejaardentehuis in de buurt van het azc. Ze hielp de ouderen in de huiskamer of ze wandelde met ze naar het centrum van Hoogeveen. Clark: “Dat was leuk om te doen, maar ik ben ermee gestopt omdat het te druk werd. Mijn kinderen moesten steeds vaker naar sport en andere activiteiten en zelf ben ik in november begonnen met Nederlandse taalles. Alleenstaande moeder zijn, is in Nederland best een opgave. In Afrika helpen buren elkaar bij de opvoeding.”

Theatervoorstelling

Haar kinderen zijn het belangrijkste voor haar, maar toen zij vorig jaar werd gevraagd mee te doen aan de theatervoorstelling ‘Dromen’ hoefde ze niet lang na te denken. Clark lachend: “Ik greep de pen uit de handen van de organiserende COA-medewerker en tekende meteen het aanmeldingsformulier. Zingen is mijn passie. Door mee te werken aan een voorstelling in een echt theater voelde ik me bijzonder. Het was voor mij een kans om te laten zien waar vluchtelingen mee worstelen.”

Dromen

In de voorstelling Dromen lieten ruim tien bewoners van azc Hoogeveen op 20 december met dans, muziek en theater zien hoe zij vanuit het verleden en via het heden hun dromen hopen te verwezenlijken. Clark: “Ik vertelde op het podium over mijn leven dat niet altijd makkelijk is en dat ik nog steeds een droom heb. Als verpleegster in Nigeria zag ik hulpverleners op tv en dacht: dat wil ik ook. Ik wil voor Artsen zonder Grenzen werken en wereldwijd mensen helpen. Eerder dacht ik: laat ik mijn droom maar vergeten vanwege mijn problemen. Maar er zijn genoeg andere vrouwen die in mijn situatie geweldige dingen doen.”

Negatieve beschikking

“Toen ik laatst weer een negatieve beschikking kreeg, zei ik hardop tegen mezelf: ‘Nee! Ik heb een droom!’ Ik hoop dat ik ondanks dat toch een toekomst in Nederland heb. Het belangrijkste in mijn leven zijn mijn kinderen en familie. In 2017 overleed mijn moeder. Dat was heel moeilijk, want zij was mijn heldin. Waar ze ook is, ze weet dat ik van haar hou en dat ik haar mis. Het geeft me kracht als ik aan haar denk, aan de manier waarop ze er voor mij was.”

Luisterend oor

Dat sommige mensen het slechter hebben dan zij, ervoer Clark vorig jaar. “Ik ontdekte dat mensen in een gevangenis vaak helemaal niemand hebben en geen bezoek krijgen. Daarom wil ik vrijwilligerswerk in een gevangenis gaan doen en die mensen een luisterend oor bieden. Ik besefte dat ik in Nederland kan beginnen mijn droom te verwezenlijken. Mensen helpen in de gevangenis lijkt me een mooie start.”